Zondag 22 oktober 
Vertrek 5u 
Aankomst 15 u
Aantal stappen 25000
Vandaag was het D-day.  Met name de oversteek van de Larkya La Pas stond op het programma. Omdat er over het ganse traject geen lodges zijn (wat ook niet mogelijk is gezien de ruwheid van het terrein ) stonden we dus voor een lange stapdag.
Gelukkig hadden we in ons tentje allebei lekker geslapen en waren we verlost van onze hoofdpijn. Deze die dachten van geluk gehad te hebben een kamer te hebben kunnen bemachtigen waren bedrogen uitgekomen. Zonder uitzondering hadden ze allen een slechte nacht achter de rug. Passang had het dus alweer goed ingeschat.
Door het vroege vertrekuur waren we genoodzaakt de eerste drie kwartier met een koplamp af te leggen. Goed ingeduffeld trotseerden we de vrieskou. "Don’t push your body" maande Passang ons aan. We moesten het langzaam aan doen om deze zware dag goed te doorstaan. De start in de duisternis had ook wel iets hebben.  Toch waren we blij toen het licht werd en we even later de zonsopgang konden bewonderen. Het samenspel van licht en kleur op de besneeuwde himalaya ’ s was ronduit schitterend.
De hele dag voelden zowel Hilde als ik ons bijzonder goed. Hoewel we het gevoel hadden het rustig aan te doen en de tijd namen om geregeld te drinken en een foto te nemen,  raapten we een voor een voor ons gestartte trekkers op. Omstreeks 9u45 bereikten we de top. Zowel het uitzicht als de sfeer  was er geweldig. De trekkers feliciteerden elkaar met de geleverde prestatie en iedereen wilde met iedereen even op de foto  om dit magische moment vast te leggen. Het weer zat opnieuw mee en onder een volledig open hemel moesten we niets missen van het natuurschoon.
De afdaling was bij momenten steil en lang maar verveelde nooit. Daarvoor waren de vergezichten veel te mooi.
De Larkya La Pas was niet besneeuwd en daar waren we wel blij om. Op de steile dalende stukken zou dit wellicht toch delicaat geweest zijn.
Hilde denkt altijd geen goede daler te zijn maar ik merkte toch dat ze er velen achter zich liet. Wellicht waren die ook veel minder getraind dan zij. Net als ik had zij zich heel goed voorbereid. De richtlijn van Rik Vanbelle dat je moet in staat zijn om vlot  10 km te lopen of 100 km te kunnen fietsen klopt dus wel. Zeker als je van deze tocht echt wil genieten. We zagen er vele anderen....verkopen is een ding, eerlijk advies zeker even belangrijk
Plots zagen we Bimtang opduiken. Het was nog een bedrieglijk eind lopen voor we er echt waren maar het gaf ons wel een goed gevoel. Nu het gevaar van hoogteziekte geweken is had Hilde het voornemen een biertje te nuttigen. Ikzelf zou het nog een dagje hebben uitgesteld maar zal me toch laten verleiden. Het is immers ook zondagavond. ...☺
In de lodge konden we ons met een kom warm water behoorlijk wassen. ..
De diningroom was lekker verwarmd . We weten nog altijd niet waar we onze  ongebruikte reservedagen zullen spenderen. Het weer blijft meevallen en we blijven op schema. We hebben een luxeprobleem in Nepal☺