Zaterdag 14 oktober
Vertrek 7u30
Aankomst : 16u40
Aantal stappen 30000
Vandaag zijn Hilde en ik precies 36 jaar een koppel...☺ Eerlijkheidshalve denk ik er slechts voor het eerst aan bij het tikken van de datum...Daarvoor was onze dag te overweldigend. Zowel het bezoek aan de Thalischool van woensdag als alle indrukken die we vandaag opdeden, doen ons al vlug het getsjool om aan de start van deze trekking te geraken vergeten.
De natuurpracht en de  landschappen zijn eigenlijk niet op foto's vast te leggen of in woorden te beschrijven. Je moet het gewoon  "beleven".
Langs een machtige rivier stegen we langzaam naar het dorpje Jagat. (Op zo'n 1300m)Hoewel we er nooit geweest zijn deed het landschap ons enigszins aan Macchupicchu denken. Dat stijgen verloopt wel heel langzaam omdat het pad voortdurend op en neer gaat. Op zich is de tocht tot nogtoe niet eens zo zwaar.  . Alleen de warmte zorgde ervoor dat we na ons toch 7 uur stappen uitkeken naar wat verfrissing.  Die vonden we ook in een opnieuw leuke lodge. Onderweg zagen we veel authentieke dorpjes en huisjes. Authentiek is in deze naar onze normen wel erg armoedig. De meeste van deze huisjes kunnen zonder oneerbiedig te zijn de vergelijking met ons tuinhuis niet doorstaan. Toch zien de mensen er niet ongelukkig uit. Hoewel de nepalezen  erin geslaagd zijn de toeristen na de aardbeving van 2015 weer behoorlijk te ontvangen zie je toch nog heel wat bedrijvigheid om de schade verder te herstellen.
Onze gids doet zijn stinkende best om ons te dienen en voor ons te zorgen. Betrouwbaar lijkt hij ons voor 100 %. Alleen jammer dat we gezien zijn gebrekkig Engels wat moeilijk kunnen communiceren. Wie weet vindt hij misschien wel dat ons Engels te gebrekkig is...☺ 
Terwijl ik dit zit te tikken zat er een vier jarig nepalees jongetje bijna bij mij op de schoot gefascineerd als hij was een tablet te zien....