Vandaag was een transfertdag.  Met een 4x4 jeep zouden we naar de start van onze trekking worden overgebracht. Het werd een "offroad" ervaring zoals we nog nooit meemaakten.... Langs een ogenschijnlijk onmogelijke weg werden we aan een slakkengangetje naar onze bestemming  gebracht.  In Nepal blijkt  echter nog maar eens niets onmogelijk.... Uiteindelijk waren we een 8 - tal vermoeiende, snikhete en stoffering uren onderweg. Het feit dat we onderweg met autopech hadden af te rekenen heeft daar ook wel in meegespeeld. Een van de remmen verloor olie. 
De chauffeur moest hulp zoeken  bij een locale mecanicien die de moeren wat aanspande. Helemaal geruststellend was dat wel niet...
Compleet dooreengeschud (Hilde miste zelfs haar sport-bh ☺. .. )en verhit kwamen we uiteindelijk aan in Shoti  Kola , vertrekpunt van onze trekking.
De lodge bleek mee te vallen. Althans veel beter dan de armoedige maar authentieke gebouwen die we onderweg zagen. We hadden in ieder geval nog wat tijd om te bekomen en ons te verfrissen. Niet zo voor onze chauffeur. Die moest nog helemaal terug tot in Kathmandu. Dat zou hij zeker niet meer bij klaarlichte dag halen. Een werkdag voor die jongen van +16 uur...
Onze gids spreekt zeer gebrekkig Engels en is al helemaal geen grote prater...Misschien moet hij nog een beetje ontdooien. Ik moet Hilde bijtreden dat het er wel een "brave jongen" uitziet☺
Kleine voetnoot : Hoewel we vandaag geen stap verzet hebben, wees mijn garmin vandaag meer dan 7000 stappen uit. Deze waren enkel en alleen aan de hobbelige weg te wijten...