Vrijdag 30 oktober.
Gezien het weer ons gisteren tot een extra rustdag dwong, hadden we tijd zat voor onder ander een babbeltje met onze gids. Tijdens deze babbel  kwam de aardbeving van het voorjaar al vlug ter sprake. Tenzing vertelde waar hij op dat moment was en hoe ze de eerste dagen doorkwamen, hoe ze zich moesten beredderen, hoe ze moesten  vluchten uit Thamel (de trekkerswijk waar hij op dat moment verbleef) en de nachten buiten doorbrengen dit alles terwijl hij zich nog verder over zijn toenmalige klanten wou ontfermen in de wetenschap dat ook zijn eigen huis grote schade had geleden.....Het is toch heel wat anders als je hierover het individuele verhaal hoort ipv het gedepersonaliseerde nieuws dat wij er destijds over vernamen...Erg aangrijpend is dit. Eerder had hij al verteld over zijn broer die was verongelukt bij de tweede aardschok...
Maar goed vandaag was de hemel gedeeltelijk opgeklaard. Het was in ieder  geval opnieuw aangenaam wandelweer zodat  we konden starten voor wat stilaan het einde van de trekking wordt. Tenzing nodigde ons uit om vandaag bij hem thuis te overnachten. Zijn huis is op een uurtje stappen van Lukla (onze eindbestemming) gelegen. Zijn vrouw baat er een eenvoudig guesthouse uit. Wellicht is het guesthouse net (her?)opgestart. Het mist immers nog een aantal elementaire voorzieningen. Niettemin was dit voor ons een unieke ervaring om het echte leven van de lokale bevolking van binnenuit te kunnen meemaken. We mochten er in de keuken waar Tenzings vrouw voor ons het avondeten aan het klaarmaken was en waar we de  beste plaats rond de kachel werden aangeboden. Het dient gezegd dat zijn vrouw erg lekker kan koken. Ik denk zelfs dat Sergio het resultaat zou kunnen pruimen...☺Boven de kachel hing gepekeld vlees uit te roken.....,  Onze voeten konden we warmen aan brandende houtskool die in een grote ijzeren kom onder tafel werd geplaatst.  Erg functioneel allemaal. Precies of we draaiden bij ons de klok 90 jaar terug.   Het leven zoals wij het enkel kennen vanuit de overlevering, films of boeken.....Eigenlijk genoten we best van deze ervaring. We vermoedden zelfs dat Tenzing het naar nepalese normen erg goed stelt. Van Mik, onze, drager weten we het niet zo goed. Soms hebben we echt te doen met hem en voelen we ons toch een beetje schuldig. Deze jongen is nauwelijks 22 jaar. We vragen ons dan af welke jongeling van bij ons het zou kunnen opbrengen om gedurende 18 dagen ten dienste van een wildvreemd koppel met een last van 22 kg op zijn rug hetzelfde parcours als hen af te leggen.....
Onze troost hierbij is dat we in Belgie bij onze boeking bij Xplore  the Himalaya dat een samenwerkingsverband  heeft met het lokale Himalayan  Dream  Team, de garantie kregen dat zowel de gids als de drager een eerlijk loon krijgen voor hun prestaties.  
Terwijl we bij de kachel zaten was het plots hevig aan het regenen. Hoger in de bergen zal dit dus opnieuw sneeuw geweest zijn. Tenzing vernam dat het momenteel onmogelijk is om de passen te nemen die wij namen.. Veel toeristen moeten terug afdalen.  We beseffen meer en meer hoeveel geluk wij hebben gehad. We wandelden tot nogtoe +/- 90 uur en echt waar daarvan moesten we slechts het allerlaatste uur in de (dan nog lichte) regen afleggen.....