Mijn tuin heeft een oppervlakte van nagenoeg 4 are en een breedte van 8 meter.
Hij verrast mij steeds weerom met een overdaad aan wilde bloemen die er zich zijn komen vestigen.
Hij heeft zich mettertijd ontfermd over allerlei kweekplanten ,bloemen en struiken die er zijn neergepoot toen ze het huis en de voortuin uit moesten om plaats te maken voor nieuwkomers.
Een overwoekerde tuin zoals die van ons lijkt me nu juist zo sympathiek.
Hij zorgt steeds voor verrassingen en vraagt weinig onderhoud, tenzij als het te erg wordt een drastische ingreep.
Overwoekerd als hij is kan hij niet anders dan een welkom en geliefd toevluchtsoord zijn voor de vogels uit de buurt die er zich veilig en geborgen voelen.






Kauwtjes en tortels krassen en koeren er om ter hardst.
Merels en lijsters zingen er hun mooiste lied!
Het winterkoninkje, het roodborstje en de haagmus, je ziet ze er voorbijflitsen.
Meesjes en mussen zijn er te gast het ganse jaar door.
Zo'n tuin zit volverrassingen en men ondervindt er steeds nieuwe.
Ik kijk er telkens opniew met sympathie naar als ik hem vergelijk met de keurig onderhouden maar toch zo lege en trieste gazons uit de omgeving.
Keurig omboord zijn ze met geordende en veredelde bloemensoorten en planten, zo mooi voor het oog maar zo leeg van binnen, zonder toekomst.
Hun steriele bloemkelken bergen geen zaden meer, ze zijn ledig en troosteloos van binnen!
Hun bewakers staan - gereed met de hak - te wachten om een wilde indringer uit de omgeving genadeloos neer te hakken zodra die zich durft te vertonen.
Dan ben ik gerustgesteld, tevreden en verheugd als ik de wanorde en de vruchtbaarheid van mijn verwilderde tuin aanschouw.
In mijn tuintje zijn alle indringers welkom.
Ze creëren er een natuurlijke orde binnen de schijnbare wanorde waarin ze zijn terechtgekomen en ze belonen mij dan ook met onverwachte en verrassende geschenken en een niet te onderschatten voldoening.